*~İkinci Evine, Takımına Hoş Geldin.~*

İkinci Evine, Takımına Hoş Geldin.
Nasıl çatıp gelmişti o muhteşem gün? Büyük bir rüyaydı aslında bu. Acenath bu rüya hiç bitmesin istiyor, bazen de gerçekten rüya zannedip, gözlerini ovuşturuyordu. Yok, yok, gerçekti bu rüya. Havalarda uçuşan eşyalar, yeni gelenlerin çığlık çığlığa bağırışları ve gülüşmeleri, koskocaman ve ihtişamlı bir masa her şeyi anlatmaya yetercesine gösteriyordu kendini. Çok heyecanlıydı Acenath. Yeni evine kavuşmasına, takımına kavuşmasına az kalmıştı. Ortalığı da bir heyecan sarmıştı. Her seferinde yeni gelen öğrenciler ile şenlenen bir okul, mezunları ile beraber bir hüzünde yaşıyordu. Karmakarışık duygular hâkim oluyordu aslında bu büyü okuluna. Bir de büyünün ışığı hâkimdi bu koridorlara…

Görevli olanlar düzenli bir şekilde öğrencileri sıraya diziyor, muhteşem seçimlerin başlamasına öncülük ediyorlardı. Nihayetinde okulun yerleşmiş öğrencileri yerlerine, öğretmenleri ise masaya oturarak büyük ölçüde düzen sağlandı. Ayakta bekleyen I. Sınıflar biraz sonra yapılacak seçimlerde olmak istedikleri takımlara imrenerek bakıyordu. Acenath adaletli bir seçim olmasını içinden diliyordu. Az çok takımlar hakkında bir şeyler duymuş ve öğrenmişti. Kafasında ise hala bir ışık uyanamamış, bir yol gösterici olmamıştı kararında. Seçmen Şapka’nın yapacağı seçim onu baştan yaratmış olacaktı bir yerde. Sadece iç sesi ile vereceği karar onu oluşturacaktı.

Bu düşünceler esnasında öğrenciler birer birer koltuğa sandalyeye oturuyor, oldukça eskimiş görüntüde bir şapka öğrencinin başına konuluyordu. Seçmen şapkanın hafif mırıldanırmışçasına duyulan konuşmasından çıkan karar yankılanırcasına Büyük Salon’da duyuluyordu. Sıra Acenath’a geldiğinde kararlı ve emin adımlar ile ilerledi sandalyeye. İçindeki heyecan kalbinde yankılanıyordu adeta. Kalp atışı dışarıdan bile duyulabilirdi fakat bu durum fazla dışarı yansımıyordu. Sandalyeye oturdu Acenath. Şapka kafasına konduğu anda Seçmen Şapka “Hııımm” diyerek bir ses çıkardı. Oldukça tuhafına gitmişti Acenath’ın. Çıkacak sonucu merak ediyordu içten içe. Tekrar başladı konuşmaya Acenath'a doğru. “Karşımda ne adalet timsali bir ruh var böyle? Çalışkan, becerikli… Aslında var olan bir zekilik var, ama derinliklerde… Vurmamış su dalgalarına. Çok da kullanmayı becerememiş kendisine bahşedileni. Ne olmalı senin takımın küçük hanım? Adaletli olmasını istiyorsun her şeyin? Hiçbir zaman kurallar dışına çıkmamışsın. Mutluluk kaynağı seziyorum sanki. Patlamaya hazır. Ama hala kararsızım. Bu zekiliğe yatkınlık… İşlenmeli ama dayanabilir misin küçük büyücü adayı? Işığı sezemiyorum. Oldukça çetin bir karar olacak.” Acenath bu anda gelecek cevabı çok merak ediyordu. Babasının nasıl bu aşamayı geçtiğini çok merak ediyordu. Onun yolundan gitmek, örnek alabilecek birini bulabilmek isterdi öncesinde. Örnek çoktu aslında etrafında, ama bir baba… Ona ondan iyi kimse yaklaşamazdı ki belki de. Emin adımlarla ilerlemek istiyordu gideceği yolda. Elinden geleni sonuna kadar yerine getirecekti, gönlünden geldiğince.

Çetin bir seçim sonucu son sözleri duyuldu Seçmen Şapka’nın. “Oldukça ilginç bir karardı. Fakat ışığı sezemedim, sendeki o gücü görebilseydim küçük bayan... Son karar. HUFFLEPUFF!
Büyük bir yük atmıştı üstünden Acenath. Nedensiz bir mutluluk konmuştu omuzlarına şimdi de. Yüreğinin sesi seçimin adaletine inanmıştı. O zaman doğru bir seçim olmalıydı bu. Aslında duydukları arasında bütün takımların çekiciliği vardı. Fakat Hufflepuff onu daha anne şefkati ile kucaklamış bir takımdı. Bire bir bütünleşiyordu belki de. Bunu zaman gösterecekti Acenath’a.

Kendi kendine tekrarlıyordu Hufflepuff masasına doğru ilerlerken. “ Acenath E. O’morose, Hufflepuff I. Sınıf Öğrencisi”. Kulağa hoş geliyordu. Bağlanışı, başlangıcıydı ne de olsa…
Onu sıcak bir şekilde masada karşılamıştı diğer öğrenciler. Sıcak gülümsemeler, mutluluklar yayılıyordu etrafta. Öğrenciler birer birer seçiliyor ve masalara gidiyordu. Bu işlem bittiğinde ortalığa bir sessizlik hâkim oldu belli fısıldaşmalar haricinde. Hogwarts müdürü konuşmasını yapmak üzere ayağa kalktı. Acenath dört gözle takip etti müdürü. Söylenenleri bir bir anlamaya, kuralları öğrenmeye çalışıyordu. Konuşma bittikten sonra bir ses ile beraber masalar baştan aşağı donatılmıştı. Gözleri parıldayan öğrenciler yemeğe başlamışlardı. Acenath ise mutluluktan uçarcasına hem etrafa bakıyor, hem de lokmalarını ağzına atıyordu.