"Ben gidene kadar değişmeyecek eminim hala.... Hayır biliyorum.. Tabi ki.. Evet... Gelebilir misin ?! Pekala bende seni seviyorum halacığım, büyükanneme onu çok öptüğümü söyle.."
Tüm sıkıntılarını anlatabildiği tek kişi halasıydı. Bir psikolog edasıyla yaklaşırdı Zilbe'ye. Onu rahatlatır, akıl verir bazen suç ortaklığı bile yapardı. Halasının oturduğu yer ufak kaçamaklar için çok müsaitti.Çoğu zaman büyükannesiyle yer değiştirip, halasıyla günlerce eğlendiği olmuştu. Az önce telefonda halasına, artık onunla çok vakit geçiremeyeceğini çünkü Hogwarts'a gitme vaktinin geldiğini söylemişti. Halası bir muggle'dı fakat bir büyücü gibi davranmasınıda biliyordu. Anlayışla karşıladı ama Zilbe onu anne ve babasıyla ilgili aramıştı. Onların heyecanından pek memnun olmadığını ve ihtiyaçları için yardımcı olmasını istedi. Hatta bu akşam ona 9. perona kadar eşlik etmesini istedi çünkü 9 ¾ peronuna giremeyeceğini biliyordu.
Akşam geldi çattı ve bizim kız hala hazırlanmamıştı. Onun için hazırlanmaktan kolayı yoktu zaten, her zaman yaptığı şey. Annesi ondan daha süslü bir şekilde odaya girdi ve Slytherin'e yakışır bir şekilde "Hadi gidelim artık." dedi. Zilbe'de Slytherin olacağına inanıyordu. Okulda kimse ona karşı koyamazmış gibi umutları vardı. Bina başkanı olmalıydı. Slytherin...
Kapı çaldı, gelen halası olmalıydı. O da en az bir büyücü kadar bilinçli ve bir anne kadar heyecanlıydı. Hemen çıktılar evden. Arabayı babası kullanıyordu. Halası arabanın uçmasına alışmıştı ama yine Bay Winona kız kardeşinin korkacağını düşünüp arabayı mugglelar gibi yerden sürüyordu. Am bu bir şeyi değiştirmedi yinede normalde 1 saat olan yol 5 dakika sürmüştü.
Hızla arabadan indi hepsi hiç zorlanmadan bavulunu arabanın bagajından çıkardı ve halasına veda ederek 9 ¾ peronuna doğru koştu. Halasının konuşmasına izin verseydi belki ona hediye aldığı siyam kedisini de görebilirdi. Halası kızının peşinden gitmeye çalışan annesinin eline tutuşturdu kafesi ve "Burda bekliyorum acele edin."dedi.
Zilbe arkasını döndüğünde elinde bir kediyle önce annesini gördü. Önce biraz şaşırdı ama daha sonra onu halasının getirdiğini anlayıca annesinin elinden alıp yere koydu. Önce annesine sonra babasına sarıldı ve "Bana şans dileyin." dedi. Annesi onu rahat bırakmadı neler yapması gerektiğini bir bir uzata uzata anlatıyordu ki genç kız gözlerini devirerek "Sizi seviyorum." dedi.
Sadece filmlerde olur sandığı slowmotion hareketlerle farkında olmadan trene binmişti bile. Arkasından hafif güleer gibi bir ses geldi, onu saatlerce izleyen biriydi bu.
Rahatsın artık.
Konu: Rahatsın Artık 
