Buzun İntikamı

Dün yaşadıklarını rüyasında bir kaç kez daha görmüştü Zilbe. Annesi ve babası onun patronu gibiydi, ya da uyandırma servisi. Babası, yeni hevesi olan mızıkayı son günlerde elinden hiç düşürmüyordu. Annesininde sesini güzel sanma edaları hiç bitmezdi artık. Biri çalar biri söyler kıyamet ondan kopardı bu evde.

Sabah oldu ! denebilecek kadar açılmış bir hava vardı Londra'da. Baykuşu düşünüyordu hala, yıllardır beklediği baykuşu. Annesi ve babasının hayatını değiştiren okula, asıl evine gitme vakti gelmişti. Normalde sabah kavramı 12.00 ile 15.00 arası olan genç kız bu gece öyle rahat bir uyku çekmiş ki yüzünde tek bir yorgunluk olmadan bu saatte kalkabilmişti. Hogwarts'a gitmeden önce yapması gereken birçok şey vardı ve bunları unutmamak için gelen mektuba bakıyordu.
TÜM ÖĞRENCİLERDE BULUNMASI GEREKENLER
Standart boyda kalaylı 2 kazan,
İsterseniz bir baykuş, kedi veya kurbağa,
Kendilerine en uygun asa....

"Hadi uyan ar... "
"Annee ! Şarkı söylemeye başladığında uyanmıştım zaten"dedi ve sessizce ekledi istemeyerek.

Babası hızlıca odaya atladı; "Do Mi Sol Si, artık gitme vaktiii !" Zilbe bir hışımla kendimi yatağa fırlattı ve derin bir of çekerek ne çatlak ailem var. diye düşündü. Onlar bu sevinci yaşamışlardı şimdi neden bu kadar heyecanlılar acaba. Tek çocukları, gözbebekleri Zilbe bugün gidiyordu önce Diagon Sokağına sonrada Hogwarts'a. Hazırlanıp evden çıkmaları çok uzun sürmedi ki hemen Diagon'a ulaştılar.


Ollivander's ismini çoğu kez duymuştu. Babası da annesi gibi milyonlarca kez ilk asa alışını anlatmıştı.Genç kız tabelayı görür görmez içeri atıldı. Hiç olmayacak kadar büyük bir gülümseme ile "Günaydın !" dedi. Ollivander's amca bu sesi ilk duyduğunda şaşırmıştı. Çünkü hiçbir -yeni- müşterisi bu kadar neşeli ve karalı girmemişti içeri. Arkasını döndüğünde gözüne çarpan ilk kişi Bay Winona oldu. Önce gururlu bir gülümseme takındı yüzüne sonra Bayan Winona'ya doğru "Hoşgeldiniz." dedi. Yüzlerine gülerken elindeki asayla arkasına bakmadan asma balkondan sallanan asaların üstünü örtmüştü. Çok geç, Zilbe orda asılı duranları farketmişti bile. Çünkü dışardan gelen günün ilk ışıkları cam gibi bir asadan Zilbe'nin gözüne yansıdı.
"O benim olsun."
Üzgünüm küçük hanım ama onlar satılık değil.
Zilbe önce babasına dönüp dişlerini sıkarak daha sonra annesine dönüp bağırarak;
Benim olacak !
Cümlesinin en vurgulu yerinde çat ! diye bir ses geldi ve camdan asa yerde.

Bir dakika.. O camdan değil o bir buz sarkıtı ! Erimeye başlıyor...
Onu bana verir misiniz?
Ollivander, asayı eline aldığında tuttuğu yerlerden duman çıkmaya başlamıştı. Hızla elinden kaptı Zilbe. Onun elinde tamamıyle donmaya başladı, yeniden. Babasının şaşkın bakışları arasından annesinin sesini duydu, Elin... üşümüyor mu?

Hayır. Çünkü bu benim asam.