#divination

Konu: #divination Salı Ocak 10, 2012 6:30 pm

Soğuğun iliklerine kadar işlediği havada bir hayli yürümüştü Txarra, kızıl saçları rüzgârla dans ederken soğuktan donmuş yüz ifadelerini onu zorluyordu. Yanından gelip geçen tanıdıkları selam verirken genç kâhin tepki veremiyordu. Hoş onlar bu duruma alışmış olmalılardı, canı sıkkın olduğunda kimseyle konuşmazdı konu her ne olursa olsun. Ellerini hissetmiyordu artık, gördüğü ilk cafeye girip sıcak bir şeylerin boğazı ile buluşmasını istiyordu. Soğuk havaları hiç sevmezdi Txarra, kış günleri çok sinirli olurdu. Soğuk ruhuna rağmen sıcak havaları seviyordu işte. Okyanusun ortasında küçük bir kara parçasında mahsur kalmış kedi yavrusu misali ilerlemeye devam ediyordu, karanlık çökmüştü gökyüzüne. Artık yanından gelip geçenlerin sadece nefesini hissediyordu, soğuktan dolayı gözleri de sulanıyordu. Arkasından seslenenleri takmayıp attığı her adımında küfür yediğini biliyordu, hele de Jack'in 'seni sürtük' dediğini net bir şekilde duyabilmişti. Genç kâhin, Üç Süpürge'yi gördüğünde kara parçasına süpürge atılmışçasına sevindi ve adımlarını hızlandırarak Üç Süpürge'nin kapısını araladı. Dışarının soğuğu içeriye girmeye çalıştığı an dev çıngıraklı kapıyı hemen kapattı. İçersinin sıcaklığı Txarra'nın yüzüne çarparken ruhunu saran mutluluğu hissedebiliyordu. Fakat bir şey hala eksikti; sıcacık bir kahve!
Barmaidin getirdiği kahveye aç bir kurt gibi saldırırken fincanın ısıttığı elleri mutluluğunun artmasını sağlıyordu, her yudumunda kendine geldiğini hissediyordu. Yavaş yavaş çevresindeki cadı ve büyücüleri seçerken önceden gördüğü bir sima ile çakıştı gözleri. Eğer hatırladığı yüz ise, bunun burada ne işi vardı? Ah evet, evet. Bu o, Seoirse! Gözlerini kapatıp açıp tekrar inceledi Txarra, o olduğundan tamamen emin olunca fincanını kaptığı gibi kızın masasında soluğu aldı.
"Yakınlarda. Pek bir yakın bu, dikkat et kendine güzelim. En çok da kalbine dikkat et."

Konu: Geri: #divination Çarş. Ocak 11, 2012 5:20 pm

Etrafta evlerine gitmek için koşuşturan insanları gördükçe, yüzümde sinsi bir ifade beliriyordu. Büyük ihtimalle havanın soğukluğundan bu kadar acele ediyorlardı. Soğuk bana işlemediği için gayet şanslıyım. İşlemediği için de memnunum açıkçası. Önümde beliren Üç Süpürge tabelasını görünce, ayaklarım beni oraya sürükledi. Kendime bardan bir şişe kırmızı şarap ve bardak kaptıktan sonra, köşedeki en tenha masaya yerleştim ve gelen geçeni izlemeye başladım. Kimileri arkadaşlarıyla, kimileri sevgilisiyle, kimileri de benim gibi yalnız takılıyorlardı bu gece. Sahi, hiç arkadaşım olmuş muydu benim? Peki ya sevdiğim birisi? Tabii ki de hayır! Ben ne kimseyle arkadaşlık kurabilirdim, ne de birine karşı hoş duygular besleyebilirdim. Bu benim yapımda vardı. Çıkar ilişkilerimi koruduğum birkaç arkadaşı saymazsak eğer, gerçekten de hiç arkadaşım yoktu. Bardağımdaki şarabı fondip yaptım. Boğazımdan akıp geçerken bıraktığı o yakıcı his, benim bir süre acıkmama engel oluyordu. Eh, böylesi de iyiydi zaten. Kafayı bulup yakışıklı erkek avına da çıkabilirdim. Etrafta göz diktiğim birkaç vücut ve içlerinde çağlayan gibi akan kanları vardı ne de olsa. Kapıdaki çanın sesi kulağıma geldiğinde, içeriye gelen kişinin kim olduğunu da anlamıştım. Gülümsedim. Elbet yanıma gelecektir. Bardağıma biraz daha kırmızı sıvıdan boşalttığım sırada, yanımda bitmişti. Karşıma oturmuştu ve yine gelecek ile ilgili bir takım sözler söyledi. Yakınlarda. Pek bir yakın bu, dikkat et kendine güzelim. En çok da kalbine dikkat et. Kalbime mi dikkat etmeliydim? Ağzımdan çıkan tiz kahkahaya engel olamadım. ”Sana da merhaba Vien. Kalbime mi dikkat edeyim? Yoksa birisi kalbime kazık saplayıp beni öldürecek mi? Hadi ama. Güldüm. Sadece güldüm ve bardağımdaki kırmızı sıvıyı tekrardan fondip yaptım.

Konu: Geri: #divination C.tesi Ocak 14, 2012 7:48 pm

Bu tepkiyi alacağını biliyordu Txarra, pek şaşırmamıştı. Ama vampir de iyi biliyordu ki kahinin söyledikleri gerçekleşirdi. Hafifçe gülümsedi ve kahvesini yudumladı. Yumuşak koltuğa iyice yayılırken vampirin gözlerine bakıyordu, iyi tanırlardı birbirlerini. Aslında Txarra vampiri kendine yakın hissediyordu, yani benziyorlardı. Gözlerini vampirin üstünden çekip etrafı incelemeye koyulmuştu. Kahvesini yudumluyordu bir yandan da, sıcağı iliklerine kadar hissediyordu, boğazından geçen sıcak kahve onu daha da rahatlatıyordu ki kahinin sessizliğini bozan kapının çıngırağı sallanmaya başlamıştı. İçeriye doluşan soğuk hava bacakları üzerinde gezinirken kahve fincanına daha da sıkı sarılmıştı. Kapının kapanmasıyla kahvenin sıcaklığını tekrar içinde hissetmek için yudumladı ve son damlalar boğazından akmaya başladı. Kahve damlaları dudaklarına bulaşırken, şekerin ve kahvenin acısı anlık midesini bulandırmıştı. Fincanı masanın üstüne bırakıp çiseleyen yağmur tanelerine baktı pencereden, gökyüzünü kaplayan kara bulutlar rüzgarı daha da şiddetlendiriyordu. Uçuşan paltolar renk cümbüşü yaratıyordu, cadıların saçları ise koyu bir müzikale dalmış gibiydi. Yağmur iyice bastırmıştı, evlerine kaçışanları gördükçe gülümsüyordu çünkü onlara inat elele yürüyen bir çift yeryüzünün güneşi olmuştu. Ah aşk, Txarra'ya uğramayan nacizâne duygu. Daha önce tadacak gibi olmuştu fakat hep aptallara denk geldiği için hevesi kursağında kalmıştı. Onu bu düşüncelerden alan vampirin masaya koyduğu bardağı olmuştu, çıkan tiz ses Txarra'nın doğrulmasına neden oldu. Yutkundu ve bir cevap vermesi gerektiğini sayıkladı içinden.
"Bunu söyleyeceğini biliyordum Seoirse ama sende gayet iyi biliyorsun ki iyi görüyorum, oluyorlar."
Ardından dudaklarından dökülenleri sinsi bir gülümseme devam ettirmeye başlamıştı.

Konu: Geri: #divination C.tesi Ocak 14, 2012 8:10 pm

Aslında karşımdaki kahin haklıydı. Bana ne zaman bir şeyler söylese, çok geçmeden illaki bir tanesi oluyordu. Şimdi bunu olmasından korkuyordum. Hem, olmayan ve atmayan bir kalbe nasıl dikkat edecektim ki. Tüm güdülerim kan üzerine kurulmuştu benim. Sadece kan vardı hayatımda. Sadece aç olmadığım zaman insanlarla karşı karşıya oturup konuşabiliyordum. Aslında aç olduğum zaman da konuşuyordum onlarla. Kurbanlarımı evime davet edip, canlarına oracıkta kast ediyordum…

Masanın üzerindeki içki şişesinden biraz daha akıttım bardağıma. Parmağımla bardağın kenarıyla oynarken, Txarra’nın söyledikleri kol geziyordu düşüncelerimde. Olmaz öyle şey! Sen bir avcısın, bir vampir! Düşüncelerimden şimdilik uzaklaşınca, gözlerimi gözlerini bana dikmiş olan kahine çevirdim. Dudaklarıma sinsi bir gülüş yerleştirdikten sonra, dudaklarımda sabırsızlıkla bekleyen cümleleri azat ettim. “Görüyorum, görüyorum… Yakınlarda kalbini çalacak bir erkek var, çok yakında Txarra. Sanırım çok ta yakışıklı. Bir fırt almama izin verirsin umarım.” Evet, bende böyle biriyim işte. Her şeyle dalga geçmesini bilen biri. Açıkça söylemek gerekirse, eğlenmeyi seviyorum ve karşımdaki insanları sinir etmeyi. Kahin bana inanamaz gözlerle baktı ve ufak bir kahkaha nidasının ardından, gözlerini devirerek kahve fincanına geri döndü. Benimse gözlerim etrafta fıldır fıldır geziyordu. Dişime uygun birini bulabilirdim belki. Yakışıklı, kaslı ve iyi sevişmeyi bilen birisini.